📅 29 Kasım 2024 – Cuma

Ve geldik haftanın son gününe… Bir yandan yorgun, bir yandan da hüzün doluyduk. O sabah herkes sanki biraz daha sessizdi. Çünkü artık vedalaşma zamanı yaklaşıyordu. Okulun kapısından son kez içeri girerken içimizde garip bir duygu vardı.

Sabah oturumunda ülkeler arası değerlendirme yapıldı. Herkes haftanın kendisi için ne ifade ettiğini anlattı. İçten gelen teşekkürler, gülümsemeler ve ara ara dolan gözler vardı. Biz de ülkemizi temsilen kapanış konuşmamızı yaptık. Hocalarımızdan da güzel yorumlar aldık.

Sonrasında sertifika törenine geçildi. İsmimiz çağrıldığında alkışlarla sahneye çıktık, herkes birbirini tebrik etti. O an yaşadığımız gurur, heyecan ve minnet duygusu kolay tarif edilemez.

Törenin ardından yine bol bol fotoğraf çekildi, sarılmalar oldu. Son kez okulun koridorlarından geçerken, gözümüzde film şeridi gibi geçen anılar vardı. İlk günkü heyecan artık yerini tatlı bir yorgunluğa bırakmıştı.


🎁 Son fotoğraflar… Bir Erasmus macerasının vedası.

Öğleden sonra valizler yavaş yavaş toparlandı. Kimimiz bir süre daha kalacak, kimimiz akşam dönecekti. Ama herkes için bu bir sondu.

Bir hafta boyunca çok şey öğrendik; sadece medya okuryazarlığı değil, farklı kültürleri tanımayı, birlikte yaşamayı, paylaşmayı ve dostluğu da…

Cuma günüyle birlikte bir Erasmus haftası sona erdi ama içimizde başlayan o yolculuk belki de şimdi başlıyor.

Teşekkürler Polonya… Teşekkürler Erasmus!

📝 Günlük Notum:

Bir şeyler bitti bugün. Ama aslında asıl başlayan şey bendim. Gözler doldu, kalpler taştı, kelimeler yetmedi. O kapıdan son kez çıkarken, sadece bir binaya değil… bir hayale el salladım.

– Sudenaz Sılay